ธรรมะใกล้จะสูญอยู่แล้ว ถ้าไม่ช่วยกันรักษา

ธรรมะใกล้จะสูญอยู่แล้ว ใกล้จะสูญใกล้จะหายอยู่แล้วนะ
ถ้าไม่ช่วยกันประกาศไว้ หายแน่นอนเลย ศาสนาพุทธเกือบจะหมดไปแล้วนะ

       อย่านึกว่าวิเศษ วิโส นักเลย นึกว่าจะแข้มแข็งนักเลย ชาวพุทธจริงๆ เหลือนิดเดียวแล้วนะ
ชาวพุทธแบบเถรวาท เหลืออยู่กี่ประเทศ มีไทย พม่า ลังกา นอกนั้นก็กระเซ็น กระสายเหลือนิดๆ หน่อยๆ อย่างจีน อย่างญวน อย่างทิเบต เขาก็เป็นแบบมหายานไป 

มหายาน เขามุ่งไปที่กรุณา
เถรวาท เรามุ่งมาที่ปัญญา ความรู้แจ้งอริยะสัจ 

       จุดมุ่งไม่เหมือนกัน ธรรมะดั้งเดิม ที่พระพุทธเจ้าสอน มุ่งมาให้พวกเราแจ้งอริยะสัจ
เหลืออยู่ไม่กี่ประเทศหรอก ล้วนแต่ประเทศเล็กๆ ทั้งนั้นเลย เป็นประเทศที่ง่อนแง่น 

คลอนแคลนทั้งนั้นเลย ไม่ได้เป็นประเทศที่ยิ่งใหญ่อะไร 

       เมืองไทยว่าชาวพุทธมาก ถามจริงๆ เหลือชาวพุทธกี่คน 1% ถึงรึเปล่า
อย่ามาอวดว่า 90% เลย สัก 1 % จะถึงรึเปล่า นอกนั้นมันก็เป็นพุทธแต่ชื่อหรอก




ถามว่า พระพุทธเจ้าสอนอะไร ตอบไม่ได้หรอก ตอบกัน ก็ตอบคนละทิศ คนละทาง
ถามว่า อะไรคือพระพุทธศาสนา ตอบไม่ถูกหรอก
พวกเราตอบได้ไหม อะไรคือพระพุทธศาสนา อะไรเป็นตัวจริงของพระพุทธศาสนา

สัมมาทิฏฐิ คือตัวจริงของพระพุทธศาสนา เราตอบไม่ถูกหรอก
สัมมาทิฏฐิ เป็นยังไง ที่จะว่ารู้ตัวจริงของพระพุทธศาสนา
สัมมาทิฏฐิ ก็คือ ความรู้แจ้งอริยะสัจนี่เอง รู้ทุกข์ รู้สมุหทัย รู้นิโรธ รู้มรรค
รู้กิจต่อทุกข์ รู้กิจต่อสมุหทัย รู้กิจต่อนิโรธ รู้กิจต่อมรรค
รู้วิธีปฎิบัติ ลงมือปฎิบัติ จนกระทั้ง รู้แจ้งทุกข์ ล้างสมุหทัย แจ้งนิโรธ เกิดอริยะมรรค

สิ่งเหล่านี้นะ ถ้าไม่สอนไม่มีทางเข้าใจ ไม่มีทางรู้เลย 

ธรรมะที่สอนนี้ ขอให้อดทนนิดหนึง แรกๆ ฟังยากถ้าไม่เคยฟัง
ขอให้อดทนฟัง ฟังรอบเดียวไม่รู้เรื่อง ก็ให้ฟังซ้ำๆ พยายามไปฟังเข้า ซ้ำแล้วซ้ำอีก ใส่ใจเดียวก็เข้าใจ

ธรรมะที่พระพุทธเจ้าสอนพอดีๆ กับมนุษย์ที่ฟังได้ ไม่ได้ ยากไป ไม่ได้ง่ายไป
ธรรมะที่ท่านกลั่นกรองออกมา แจกแจงออกมาสั่งสอนพวกเราเป็นของพอดีที่มนุษย์คนหนึ่งจะ
ขนขวายได้ แต่นั่งๆ นอนๆ ไม่บรรลุอะไรหรอก ต้องขนขวาย เหมือนกัน 

แต่ไม่ใช่ขนขวายจนเลือดตาแทบกระเด็น ไม่ได้ ยากลำบากขนาดนั้น 

อยู่ที่ความใส่ใจของเรา ความสำนึกของเราเองว่า

เราเกิดมาชาตินี้ เป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์แบบ อย่างนี้แล้ว มีโอกาสได้ฟังธรรมของพระพุทธเจ้าแท้ๆ แล้ว
เราจะปฎิบัติธรรมให้สมควรแก่ธรรมหรือเปล่า หรือ เราจะหลงละเลิง อยู่กับโลกไม่มีที่สิ้นสุด
เพลิดเพลินอยู่กับโลก แปปหนึ่งก็ปีหนึง แปปหนึงก็ปีหนึก ปีใหม่นะ กลิ่้นเหล้ายังไม่จาง 

แปปหนึงก็ปีใหม่อีกแล้ว สนุกสนานเฮฮา อยู่แบบนั้นเรื่อยไป 

ชีวิตต้องการแค่นั้นหรอ ต้องการแค่นั้นก็ได้ไม่มีใครบังคับหรอก

      แต่ถ้ามีสติ มีปัญญา เห็นว่าควรจะหาอะไรที่เป็นแก่นสาร สาระให้กับชีวิตบ้าง ก็มาศึกษาธรรมะ
ธรรมะที่ต้องศึกษา ไม่ได้ เรียนเอาไว้แค่จำ หรือเรียนไว้แค่สอบ เรียนแล้วต้องลงมือปฎิบัติ 

ปฎิบัติธรรมให้สมครแก่ธรรมจริงๆ แล้วจะไม่เนิ่นช้าเลยในการพ้นทุกข์ 

ถ้าเราปฎิบัติธรรมได้ถูกต้องตรงตามที่พระพุทธเจ้า เราจะพ้นทุกข์ในเวลาที่ไม่ช้าเกินไป
เพราะธรรมะของพระพุทธเจ้านั้นไม่เนิ่นช้า อยู่ที่ตัวเราเองว่าจะช้าหรือไม่ช้า

เทศนาสั่งสอน วันศุกร์ที่ 24 กุมภาพันธ์ 2555

เรียบเรียงโดย : แดนธรรมะ

---- แดนธรรมะ ---